កំណាព្យ៖ សំឡូតស្រុកខ្ញុំ

សំឡូតស្រុកខ្ញុំ

សំឡូតស្រុកខ្ញុំសម្បូរណាស់ មានច្រើនស្កេះស្កះមិនខ្វះអ្វី

ដំណាំផ្លែឈើចាស់នឹងខ្ចី កសិករឃ្មាតខ្មីថែរក្សា ។

មេឃភ្លៀងមួយមេដីជាំទឹក ម្នីរម្នាររលឹកគ្រប់កាយា

រូតរះស្រស់ស្រូបហូបអាហារ រួចចោលយាត្រាបង្កើនផល ។

ដំណាំចម្ការលូតចេញត្រួយ បោះទងមួយៗរំជួយដល់

ហឫទ័យអ្នកដាំឱ្យខ្វាយខ្វល់ ខ្លាចអកុសផលមិនទៀង ។

មួយខ្លាចសត្វល្អិតចុះមកស៊ី ពីរខ្លាចមេឃមីនាំរាំងភ្លៀង

ដំណាំប្រែស្វិតយ៉ាងគ្រាំគ្រាម បីខ្លាចទឹកភ្លៀងជន់លង់លិច ។

ប៉ុន្តែស្រុកខ្ញុំមិនជាអ្វី ជីជាតិនៃដីមិនបំភ្លេច

បើដាំគឺដុះមិនខ្ទាំខ្ទេច ទឹកជន់ឫលិចក៏មិនកើត ។

ព្រោះស្រុកខ្ញុំចោទចំណោទខ្ពស់ ជាទីវាលហួសទួលបន្តើត

ដំណាំផ្ដល់ផលយ៉ាងល្អឆើត ធម្មជាតិកំណើតពណ៌បៃតង ។

តែងដោយ មី ឡងឌី កាលរៀននៅថ្នាក់ទី១០ ក្នុងឆ្នាំសិក្សា២០១៧-២០១៨ នៃសាលាវិទ្យាល័យសំឡូត